Giden Hiç Gelmezmiş Şiiri - Okan Özkan

Giden hiç gelmezmiş.
Ölümün ardından doğmazmış güneş.
İçime çöken karanlıklar gitmezmiş.
Dikiş izi gibi, Zamanın izi kaldı yüreğimde.
Herkese derman olurken zaman.
Düşman oldu bana akrep ile yelkovan.
Farklı gecelerde, aynı acıları çektim.
Dayanamadım isyan ettim.
Babamın toprağından başka duyan olmadı beni.
Acı bir tat bıraktı ölüm.
Acınası bir hayat.
Annemden başka kimse acımadı bana.
Annem gibiyim şimdi.
Harap olmuş bir şehir misali.
Doğsa dahi artık güneş, bir işe yaramaz ölümün ardından.
Yalnızlığımı kullanıp, dertlerle dost yaptı beni zaman.
Yetimliğimizi yüzümüze vurdu.
İçimdeki yaralar kapanmaz oldu.
Ölümün ardından bir sır bıraktı.
Kedersizlik kulağıma fısıldandı.
Gözlerimden umutlar, kaçtı.
Fütursuzca söndürdüm mumları.
Artık vakti geldi.
Toprak attın şimdi, Nefes alan bedenime.
Çoktan öldü ruhum.