Bir zaman tek saadetimizdi bu ev,
Ellerimin aradığı ılık yumuşaklık,
Dudaklarımda yanan alev
Omuz başlaşlarımda bir nefes vardı; ılık ılık! ..
Dekor, yine o dekor.
Renk, hep o renk.
Yokluğun ruhumu yakıyor! ..
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta