Kırık kanatları beni uçurmaz,
Umut destek ister düşük sineden.
Zaman sırlarını yüzüme çalmaz,
Aynalara aksim düşer gülmeden.
Acı bir reçete uzattı kader;
Açılır iştahın aktıkça keder.
Her gün üç öğün iç bu zehiri der!
Şifa yok, şifa yok, giden gelmeden…
Bir acı ki, öcü, tuttuğun yasın,
Ümitsiz hastadan daha hastasın.
Ecel terlerinden kurtulamazsın,
Hançeri saplayan o el silmeden…
Güneş yetmez gibi ışık aradın,
Hayatla değişip zülüf taradın.
Kendin olmak varken hiç’e yaradın..
Bilmeden sarıldın, aşkı bilmeden.
Dövünmek de, övünmek de artık zül!
Üfleme boşuna alev almaz kül.
Kalan nefesini hasrete sökül!
Hayaline dahi hiç el sürmeden…
Kayıt Tarihi : 26.2.2018 01:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!