Giden'e Şiiri - Ahmet Ali Okuyan

Bir küskünlüğün eseriydi dostluğun
Ve suyu çalınmış bir deniz gibiydi yokluğun
Çok denedim kumunda gemilerime demir aldırmayı
Oysa hiçbir zaman Fatih olamadım

Ne dostluğunun Emin’i oldum
Ne de suyunun değerini bildim
Yinede bırakmadı beni gülüşün
Kapatmadın kapılarını yüzüme

Daha bir yalnızlık koktuğumda
İçimin bir ıssız adaya düştüğünde
Köşe başlarını bir korkuyla döndüğümde
Karşıma çıkmamak için kendimin
Kaçtığımda
Bir tek senin yüzünde yeşerirdi içim

Gölgemin bile beni terk edip
Sokak lambalarına boy gösterdiği
Yusuf gibi bir kuyudan baktığımda dünyaya
Bir kez olsun su için gelmedin kapıma

Gidenlerden en geriye kalandın
Bu yüzden kimse silemeyecektir
Toprağıma bıraktığın ayak ilerini
Ve hiçbir buz dağı yeşermeyecek artık
Senin sıcak okyanus sularında
Kutupları gibi olsak ta koca dünyada