Dünümde,bugünümde,yarınımda,
Hazanımda ve mutluluğumda.
En çok ta gözyaşımda.
Sen oldun, sen vardın ruhumda.
Hiç bilmedin sana verdiğim değeri,
Hiç inanmadın ki gerçek sevgiye,sadakata...
Hep boşverdin hayata,yaşama.
Birtek sen,koca bir sen vardı senin için...
Senden başkası yalan,
Senden başkası tuzaktı sana....
Oysa asıl tuzak sendin,kendin düştün ağına
Hiç mi düşünmedin?
Beni,çocuklarını,babanı ve anneni.
Ardında bıraktığın onlarca seveni..
Şimdi bana diyorlar ki;
O zaten seni hiç sevmemiştiki.
Sevseydi böylemi yapardı,
Böylemi bırakırdı seni..
Çaresiz,savunmasız ve kimsesiz..
Sevseydi namerdi kapına getirdirmiydi,
El uzattırırmıydı bir lokma ekmeğine..
Oğlun bile nasıl kızıyor sana
Bir bilsen....
Ah bilseydin oğlunun nefretini kazanacağını,
bilseydin......
Yine alırmıydın o tüfeği eline,
Yine sıkarmıydın şakağına,
Haykırırmıydın zayıflığını cümle aleme
Kayıt Tarihi : 17.11.2007 03:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
eşi intihar eden bir arkadaşım için yazmış olduğum naçizane dizelerim...
b
Gariplikler çokça yaşanmaya başladı artık... Yaşam zor, mücadele azmini aşar boyutlarda.. O kadar çetrefil bir dünya yarattık ki kendimize, 'maddeye esaret' diyorum ben adına.. Bir bakın hele.. İnsanlar sırf konuşmak için ne kadar para ödüyorlar!? Yeni çıkan bir cep telefonuna sahip olma tutkusunu mu yensin, konuşmak için ödediği paraya mı yansın? Oysa insanlar 'yüzyüze' konuşurlardı... Ancak 'acil durumlar', ulaşımın mümkün olmadığı uzaklarda bulunanlar içindi telefon.. Ya şimdi?
Sırf bunu düşünürsek bile giderek yabancılaştığımızı, toplumdan ayrı bir yaşamı seçtiğimizi anlayabilirsiniz.. Hele bilgisayar? İşte başındayız ve birbirimizi istersek görebiliyoruz bile... O zaman PC için gider, internet bağlantısı için gider.. Yeni ürünler çıkınca eskileri değişmek için gider... Öylesine karmaşa içinde insan, birde 'toplum dışına' itilmek olunca, sonuç hazin işte...
Manevi güç, tamda böylesi durumlarda gerekli... İnsan 'kendisine' biraz daha vakit ayırmalı, boşlukta kalmamalı... Yaşama tutunamayınca, ne anlamı var diye düşünebiliyor ve buda 'kendisini' kıyacak kadar ruhuna işleyebiliyor...
Hülya Hanım, neredeyse 'makale' yazmışım...:)) Bilmem ki, sayfanızada taşısam mı, var mı bu şiir... Bakacağım...
Duyarlılığınız için tebrikler...
Varmış, buldum Hülya Hanım... Değerlendirme 'tam puan' olucak ama şiiri arşive almayı düşünmüyorum açıkçası... Arada bir baktığımda, tekrar okumak, anımsamak gelmiyor içimden...
Saygıyla, muhabbetle...
Bir film şeridi gözlerimin önünden geçti
çok samimi bir şiir okudum.
İnsan neden canına kıyar sorusunun cevabı çok olabilir
çok güçlü kişilikler bile bir karanlığın içinde kendini bulabilir
bir anlık zafiyettir ölüm.
SAYGILAR
sevgiler
TÜM YORUMLAR (7)