En çokta habersiz gidişin acıtıyor içimi,
Elimde bir demetle her zamanki gibi,
İki ulu çınarın altında bekliyordum seni,
Acaba uzun mu sürdü diye düşündüm.
İhtimalini bile vermedim beni terkedeceğinin.
Zaman geçtikçe yaşlar birikti gözümde.
Laf anlatamadım ki gamsız gönlüme.
Masum şeyler yok artık seyir defterimde.
Kendimi avutamıyorum şu günlerde,
Yokluğun iyice vurdu artık beynime.
Ölüm haberini beklerim günlerce,
Bizi ancak ölüm ayırır sadece
Daha düşünmeden dolanıyor.
Ağızıma her hece.
Her gün aynı saate ordayım.
Belkide ben günleri karıştırdım.
Aslında üzülmekte evhamlıyım.
Ya da önceki dörtlükte haklıyım.
Çok safım ben sanırım.
Böyle hep yalnız kalırım.
Olsun yanlızlığa da hazırım.
Habersiz girmene de razıyım.
Ama n’olur bana ümit verme.
Yoksa çok bağlanırım gülüşüne.
Habersiz gidenin düşünmez peşine...
Kayıt Tarihi : 13.8.2019 03:41:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!