Gidemezsin Oğul Şiiri - Yunus Duysal

Bir gece ansızın girdin koynuma
Oğlun oldu dediler sarıl boynuna
Aylarca beklediğim geldin yanıma
Şimdi, bir anda gidemezsin oğul

Günlerce kokun içimde saklıydı
Sonunda Mevla gösterdi seni
Bir gülüşün vardı baldan tatlıydı
Ardında gözyaşı bırakıp, gidemezsin oğul

Ben büyüttüm seni ninniler söyleyip
Doğruyu öğrettim kötülüklerden eleyip
Binlerce dua senin için dileyip
Sen birini duymadan gidemezsin oğul

Bahçemde en güzel çiçektin sen
Kaç gece güneşin oldum ah bir bilsen
Dilin olsa da son isteğini söylesen
Son suyunu içmeden gidemezsin oğul

Parçalanmış yüreğim yol kenarındayım
Avuçlarımda boşluğunu görür oldum
Senin haberin yok bende solmaktayım
Bırakıp beni bu halde gidemezsin oğul

Hangi toprak örter üstünü
Hangi taş yastık olur başına
Çırpında kalk Allah aşkına
Sıcaklığımı almadan gidemezsin oğul

Nasıl koymuşlar seni beyaz kefene
Hiç yakışmadı anne desene
Madem gideceksin beklesene
Usulca benden gidemezsin oğul

Mutluluğum, baş tacım, canımdan can idin
Sofram, aşım, tenimdeki ter idin
Kalbim, aldığım nefes, gözbebeğimdin
Yarım bir can bırakıp gidemezsin oğul