Gidemeyen Mektup Şiiri - Ozan Ali 2

Öyle özledim ki seni.bir dönsen diyorum bazen.en güzel yerinde biten o sevda,tekrar alevlenir mi gözlerinin nurunda.yokluğun bir hançer gibi sırtımda.hayalin vurdukça pencereme,avuçlarım kanıyor,damla damla sen dökülüyorsun gözlerimden.

Hayalin uyutmuyor beni.bazen titrek bir mum alevinde,bazen kuru bir gül yaprağında buluyorum seni.ne zaman karanlığa düşse düşlerim,sen doluyorsun geceme.her sabah senli hayallerle uyanıyorum yeni doğan güne.seni hayal ediyorum,bir dönsen diyorum ah bir dönsen.

Satırlarıma dökülüyorsun hece hece.taşıyamıyorum artık ayrılığı bir kalem acizliğinde.sen dolduğumda ruhuma,senden önce bir muamma olduğumu anladım.yaşamak seninle güzelmiş.sensiz hayat ruhuma işkenceymiş,nerden bilebilirdim ki.kuru yapraklar gibi sonbaharımda savrulurken,baharı müjdeledin bana.

Ben; ne Ferhat gibi dağlar deldim, ne de Mecnun gibi çöller aştım.bu seni sevmediğim anlamına gelmesin.aşkından koca bir dağ olan yüreğimle ve ağlamaktan sahralara dönen gözlerimle sevdim seni.koca dağları,çöl yağmurlarıyla suladım.kuru bir yaprak acizliğinde sevdim seni,ah bir bilsen.

Ne zaman sonbahar çökse hayallerime,baharım oldun sen.rüzgarlarla sevdim seni.her sabah rüzgarları sevdim ve her gün batımında rüzgarlara veda ettim.dokunamadığım,ulaşamadığım saçlarını rüzgarlar okşuyordu.belki kuru bir yaprak takılıyordu rüzgarların notasında ahenkle dans eden saçlarına.kuru yaprakları sevdim sen diye,rüzgarları kokladım,saçların yerine.seni ne çok seviyordum,ah bir bilebilsen.

Şimdi kış değmemiş yüzüne bir gülücük daha tak ve ilkbaharları hatırla.Sensizlikten kül olan ALİ`ni hatırla.iki damla yaş süzülsün gözlerinden,yüreğimden geçen ırmaklarıma karışsın.seni senli yaşamlarda seviyorum.seni senli gecelerde seviyorum.seni aydınlık düşlerde seviyorum.sevdiğim SENİ ÇOK SEVİYORUM…

(MEHMET ALİ KALKANLI)