Gidemem ki! ( bir Ankara hikayesi)

Yüzünü gizlerken eğipte başı,
Teselli bilmişken üç damla yaşı,
Göğsünün üstüne en ağır taşı,
Basarken ben nasıl nasıl gideyim!

Gözlerin süzerken kirpiğin ıslak,
Kalmaya dair söz beklerken kulak,
Gönlüme ulaşıp Aşk denen ulak,
Yakarken ben nasıl nasıl gideyim!

Koptu kopacakken ince mi ince,
Bir sızı içimde böyle sevince,
Ruhumu hüznünle son an gelince,
Yıkarken ben nasıl nasıl gideyim!

Dil varmıyor ki bu küskün vedanı,
Dudağın titrerken suskun sedanı,
Aklıma silinmez düşkün edanı,
Çakarken ben nasıl nasıl gideyim!

Gönlünün sarsılıp yıkılan sesi,
Bûseyi sıcacık kılan nefesi,
Hicranın söylenen bu son güftesi,
Çıkarken ben nasıl nasıl gideyim!