Gidemem Şiiri - Süleyman Bektaş

Gidemem
Git diyorsun, “unut beni tanıma”,
Sensiz dünyam viran olur gidemem.
Bu âşık ki, o bakışa aşina.
Gözlerinden vazgeçip de gidemem.

Bu şehir e izin beni bağlıyor.
Gönül çevremden uzağa gidemem.
Gözlerin gönlümde nehir, çağlıyor.
Ummanları yalnız geçip gidemem.

Gönlümdeki yanan volkan patlasa,
Üzerime lavlar düşse gidemem.
Etrafımı kara bulut kaplasa,
Küllerimle sönerim de gidemem.

Rüzgâr olup sürüklesen çöllere,
Küllerimi Ganj’a döksen gidemem.
Kurusam vahada demem ellere.
Yanarım içimden sönüp gidemem.

Bakışların yüreğimi okşuyor.
Aşk mıdır ki, heva mıdır seçemem.
Tebessümün damarımda coşuyor.
Bu hal üzre bırakıp da gidemem.

O bakışın ateşledi gönlümü.
Saka olsam söndürmeyi bilemem.
Bakışına adamışım ömrümü,
Gözlerinden söz almadan gidemem.

Çağdaşi’yim gözlerine vurgunum.
Attın kıvılcımı sönmez yangınım.
Yıllar var ki, beklemekten yorgunum.
Gözlerinden, gözüm alıp gidemem.
Süleyman Bektaş(Çağdaşi)