Gidemem Şiiri - Yılmaz Tosun

Gidemem

bitmeyen bir yolculuktan sonra sana geldim bugün...
ayaklarım beni senin yaşadığın şehre mahkum etti bugün...
ilk kez senin yürüdüğün caddelere ayak bastım
ilk kez senin nefes aldığın kentte kaldım...
ızrıbanın haddini aştı bugece
senin kapından geçerken gözlerim yağmur oldu aktı bugece.
biliyordumki sabah olacak doğan güneş senden alacak beni...
emindim sensiz bugece başıma karlar yağacak aklar konacak....
sana bu kadar yakınken sendne uzaktayım...
sabahı sokakta ettim uyku tutmadıda senin resmin elime uyandım...
ben bu şehre tutsak edildim gidemem...
ben bu şehre aşık edildim kimseyi sevemem...
yasak konsada bana seni bırakıp gidemem.

birgözümü sana bırakıyorum giderken sana iyi bakması için.
yüreğimin yarısını bu kente bırakıyorum gittiğimi anlamaması için...
şair hayalimin hayalini kapına bırakıyorum seni koruması için
ve giderken seni sadece sana emanet ediyorum
HİÇ KİMSEYE GÜVENMEDİĞİM İÇİN.
ve uzaklaşıyorum seni sana bırakıp bu şehirden...
ayaklarım,gitmemem için donsada...
yüreğim kanasada...
bedenim yansada...
yavaş yavaş uzaklaşıyorum bu şehirden...
elimde resmin dilimde isminle bedenim gitsede...
şair hayalim hep seninle kalacak bu kantte.

Yılmaz Tosun