O çocuk gülüşün çıkmıyor aklımdan…
O ana saplanıp kaldım sanki,
Gidemiyorum bir adım öteye,
Uğrunda harcanmış bir hayat taşıyorum avuçlarımda,
Ayaklarım sürüklenirken geleceğe…
Ayaklarım götürüyor ya ben gidemiyorum,
Gidemiyorum işte bir adım bile öteye,
Bir deniz bekliyorduk. Duvara çarpıp ölmesi gibi
özgürlüğüne uçan bir kuşun. Anlamın
düğüm olduğu zamanlar. Bütün yaraları
denedim. Ağzımda kan tadı. Saklanacak
o su kıyısı uzakta. Dağıldım
yaşlandığım yol için. Hangi çağa gittiysem
Devamını Oku
özgürlüğüne uçan bir kuşun. Anlamın
düğüm olduğu zamanlar. Bütün yaraları
denedim. Ağzımda kan tadı. Saklanacak
o su kıyısı uzakta. Dağıldım
yaşlandığım yol için. Hangi çağa gittiysem
teşekkürler... bazen, hatta çoğu zaman birşeyler tarafından bir yerlere sürüklenip duruyoruz... ayaklarımız geri geri gitse de yetmiyor bizi durdurmaya...
BELKİ BİR GÜN KİMBİLİR YALNIZCA KENDİ RÜZGARIMIZ BELİRLER YÖNÜMÜZÜ...
gidememek ayakların geri geri glmesi.. bilirim bu acıyı ıssızlık çöker yüreğe.. tebrikler. Gül Doğan
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta