Hep gitmek istedim senden,
Ama gidemedim…
Ayaklarım adım atmayı bilse de,
Kalbim seni terk etmeyi öğrenemedi.
Her defasında bir umutla döndüm,
Bir sözün, bir bakışın yetti kalmaya.
Oysa gitmeliydim,
Kendi yaralarımı sarabilmek için.
Ama işte…
Senin varlığın bir pranga gibi,
Sevdan, özgürlüğüme vurulmuş bir zincir.
Ne seni silebildim içimden,
Ne de kendimi senden çekip alabildim.
Gitmek istedim,
Ama her seferinde sende kaldım.
Çünkü bazen,
Aşk, insanı tutan en güçlü kafes oluyor.
Kayıt Tarihi : 11.1.2025 12:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!