Gidemediğim yollar Şiiri - Erdal Selçuk

Gidecek bir yolunuz olmadığında
Susacak çok şeyiniz birikiyor
Ah o suskunluk
Nasıl insanın ciğerine ciğerine batıyor
Yaşamda yolsuz kalmak
Soluksuz konuşmak isterken lal olup susmak
İnsanın ömründen ömür söküyor
Özüm gurbette bedenden uzak
İsteğim kalmadı da kavuşmaya
Bu ayrılık hiç birine benzemiyor
Elim kolum kukla misali ezberlediği hareketleri yapıyor
Güneş öyle bir doğup batıyor ki
Denk gelemiyorum
Işığını sıcağını benden saklıyor
...
Üşüyorum
Gidemediğim yolların şarampolünden düşüyorum
Hayallerime
Düşlerime
Emeklerime kuzgunlar üşüşüyor
Ne duyurmak derdindeyim
Ne kurtulmak çabasında
Zira yorgunum
Zira solgunum
Zira kırgınım
Akışa bıraktım her şeyi
Zaman içinde sonuç değişmese de Acıya acıya insan alışıyor
Erdal Selçuk