Kalk gidelim gönül, biz bu ellerden;
Bizim için çalan, sazlar bulalım.
Yüce dağlar aşıp, uzun yollardan,
Kadrimizi bilen, kızlar bulalım.
Çadırlar kuralım, dağlar başına,
Yaylamaya gelen, kuzular bizim,
Seninle düşelim, ceylan peşine,
Yaramız derindir, sızılar bizim.
Kendi ceylan, gözü ceylan,bir melek;
Nasip olsa, yaramıza melhem mi?
Kavuştursa bizi, artık ah felek,
Mutlu olup ben de, kadrin bilmem mi?
GÖKÇEN diyor, bu dünyada kalanlar,
Vefa imiş, dostluk imiş, şan imiş,
Tam gönlüne göre, yâri bulanlar,
Her dem mutlu, onlar birer can imiş
18.04.2006
Kayıt Tarihi : 17.12.2006 17:14:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mehmet Gökçen](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/12/17/gidelim-gonul-3.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!