Gidelim Bu Kentten Şiiri - Mert Tahta

Çıkıp gidelim bu kentten en sonunda
Sen ben ve her şey tam takır yanımızda
Çıkıp gidelim bu kentten en sonunda
Yalnızlığın? Onu da al yanına. Unutma!
Sen tahammül edeme bana bundan sonra
Kork sen karanlıktan ve başla ağlamaya
Sıkıldım, dostlarımız da olsun masamızda
Çıkıp gidelim bu kentten en sonunda
Bir trendeyiz seninle ve sen karşımda
Saçlarını tara ben gönlümü tarıyım o anda
Ne unutmak mümkün olsun ne konuşmak bana
Çıkıp gidelim bu kentten en sonunda
Uzadıkça uzasın yollar böylelikle
Sıkıl benden hep sıkıntı kalayım gönlünde
O günde biter bugün nasıl bittiyse
Çıkıp gidelim bu kentten en sonunda
Konuşacak ne konumuz olsun ne sonumuz
Mutlu olmayalım asla hem hüzünlü hem mutsuz
Aç kalalım ve ölelim orda bitmesin yolumuz
Çıkıp gidelim bu kentten en sonunda
Sen heyecanlan bir anda coşsun gönlümüz
Kim bilir belki bugün belki yarınıdır son günümüz
Ne ayrı kalalım ne bir olalım gerçi hep küsüsüz
Çıkıp gidelim bu kentten en sonunda
Vardığımız yerde kalıyoruz biraz
Hem etrafa bakıyorum hem sana az az
Sen olmasan buralar sensiz olmaz
Çıkıp gidelim bu kentten en sonunda
Ne kalacak yerimiz var ne bir kaldırım
Ben hayattan geçtim her yerde bide sende kalırım
Nasıl bu kadar oldu da seni kendimden sakladım
Çıkıp gidelim bu kentten en sonunda

Geri dönüş yolundayız sen bir hayli sıkkın
Her gün bana katlandın biraz da kendine kalasın
Bıraktım kendi kalabalığımda kendini tek sanasın
Çıkıp gidelim bu kentten en sonunda
Ayrılıcaz seninle bu sapaktan sonra
Yüzüme bakmazsın son ricam bakar mısın arkamdan bana
Nasıl coştu duygularım nasıl güzel bir gün yaşattın bana
Çıkıp gidelim bu kentten ve dönmeyelim bir daha