Korkuyorum
Evde yalnız bırakılmış çocuklar gibi
İçimde beni aydınlattıkça yakan
Bir ateş...
Gideceksin diye aklım çıkıyor.
Acayip bir eşikteyim
Ayağımın altından yer kayıyor...
Bu zamana değin
Hiç bu kadar terlememişti ellerim
Ömrümde bir doğru cevap bildim
O da karşımda sen varken güldüğüm andı
Gözlerim karardı, ayaklarım dolandı
Gökkuşağı gibi belirdiğin o an
Yedi renk benden geçti
Ben de kendimden
Gideceksin diye aklım çıkıyor...
Yamaçları çıkıyorum yamaçtan iner gibi
Kalbimin atarkenki titrekliği
Bir başkasında olsaydı
Anlamazdı bile bu dünyayı nasıl terkettiğini.
Safa Emre Çetin
Kayıt Tarihi : 27.6.2022 15:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!