Gideceksin Şiiri - Can Akın 2

Yarın gideceksin uzaklara,
Göremeyeceğim seni koskoca bir hafta...
Kimbilir, belki de hiç düşünmeyeceksin bile oralarda beni...
Belki döndüğünde unutmuş olacaksın tüm yaşadıklarımızı,
Göremeyeceğim o tutkulu bakışları birdaha gözlerinde...
Dalga dalga siyah saçların omuzlarından dökülürken,
Bakmayacaksın bile gözlerime öylesine arzu dolu artık...
Belki kendi kendine kızarak,
'Zayıf bir anımdı! Eh, işime de yaradı! ' diyeceksin sadece...
Belki, o bütün ikna edilmişliğinle,
Soğuk zırhına bürünüp,
Benden başka herkese sımsıcak olacak olan kalbinle,
Oynamaya çalışacaksın umarsızca yaşamın yüklediği tüm rollerini birkez daha...
Sadece bir kez daha...
Tüketilene kadar...
Son bir umutla...
Umut değilmidir sevdiğim yaşatan insanı zaten?
Ha öyle, ha böyle...
Belki de, çıplak ayaklarıyla soğukta mendil satan o minicik kızlara baktığın gibi bakacaksın artık yaşama...
Sımsıkı, dört elle sarılmış olsan da rollerine,
Reddetsende kesişen yazgılarımızı,
Binbir renge boyasanda o yorgun maskelerini,
Her zaman hissederek o korkuyu içinde,
Bekleyeceksin sevdiğim:
Ne zaman yıkılacağını,
Ne zaman parçalanacağını,
Ne zaman öylesine yapayalnız bırakılacağını yaşamın ortasında bir kez daha...
İşte ben bunu hep bileceğim sevdiğim...
Ve Sen,
Bunu bildiğimi hep bileceksin...
Hakkım yok biliyorum,
Suçlayamam seni böyle yaparsan...
İsteyemem umursamazca, bencilce herşeyi...
Sevdim seni...
Yarın gideceksin,
Seveceğim seni...