Gideceksin Şiiri - Hacer Öngör

Gideceksin;
Arkada bir tomar acı bırakıp,
İçimdeki güneşi söndüreceksin.

Gideceksin;
Yağmurdan arda kalan çiğ damlaları gibi,
Yapraklarda gözyaşlarım kalacak.

Sen gidince ben!
Bilmiyorum beni, ama sen gideceksin.
Beni tanımadan sileceksin,
Ve sildiğin gibi gideceksin.

Gurbette karşılaşan ve kavuşmadan ayrılan,
Ayrılınca tanımazcasına unutan,
Unutupta yılları çöpe atan
Nankör birisi olup gideceksin.

Üniversite kampüsünde uzak ta olsa,
Karşılıklı oturduğumuz bankları,
Tam yakınlaştık dediğimde kestiğin selamlarını,
Ve gülümsemeni kestiğin yolları,
En önemlisi de bence seninle boşa geçen yılları unutup gideceksin.

Hatıralarını bırakıp gideceksin.
Bahar ve kış mevsimlerini,
Fotograflarını,
Acıları,
Benim geçirdiğim yıldızlarla dertleşme fasıllarını,
Aşgabat fırtınalarını...
Bırakıp gideceksin.

Arkana dönmeden,
Başını ve bir kağıt parçasını alıp gideceksin.

Belki gurbette geçen okul yıllarının intikamını,
Belki de kırdığın kalbimi alıp gideceksin.

Türkmenistan’da oynanan sinama hayatımızı,
Adı ‘oyun’ olan garip romanımızı,
Senin bu oyuna yenilmeyip,
Benimse oyunun kuyusuna battığım günlerimi yok edip gideceksin.

En kötüsü de zaten uzak olduğun beni,
Tamamı ile sileceksin ve gideceksin.

Sev diyemediğim gibi,
Gitme de diyemeden gideceksin.
Ben gözlerimle gitme diyeceğim ama sen anlamadan gideceksin.

Bu gidişin son görüşüm mü,
Benim ölüşüm mü olacak bilmem.
Ama ne olursa olsun sen gideceksin.

21.04.2001