Gideceksen sevme demiş Şiiri - Alper Namal

"Gideceksen sevme demiş"
Ucu tozlu sigaranın adi dumanı altında
Zevalin olmadığı
Bir teras katında
Paslı menteşe kapının
Rüzgarla oynaştığı saatler...
Bitmekte kalem
" Son bir cümle ! Az daha dayan "
Çektikce zehri içine
Bir takım serüvenler anlatıyordu
Misal ;
"Leylak kokusuna maruz
Sizin olan günlerde
Köhne bir sahil kentinde
Vurulmuş kalmış.
Ne sıradan ne de çok tutkulu
Tam ayarında
Sinsi , sağanak mevsimlerin
Şuursuz ayında..."

Sonra bu zât'a
"Sana bu kadar aşıkken gitmem !"
Demiş...
Elleri titriyor anlattıkça
Demek ki güzelmiş.
İçtiği illet bittikten sonra
Ahşap kokusunu duymaya başladım
Tüm damarlarım raks ediyor adeta
Bu arada,
Devam etti :
"Yine bir çılgın vakitte
Benim bu kumral kadın
Merkezin hiçbir yerinde yok !
Sahile uğramamış
Mahir dede ile konuşmamış
Korkmaya başladım birden
Sarhoştan daha sarhoş
Dolaştım durdum
Fakat bulamadım..."

Gözleri dolmuştu koca adamın
Sonra
Döndü bana doğru :
"İlk saçına dokunduğum da
Gideceksen sevme demiştim
Meğer...
Avutmuşum kendimi
Şimdi bir ben kaldım
Birde
yanan sigaram
Biliyor musun arada
Bu illet bile beni bırakacak
Korkusuna kapılıyorum
Çünkü
Bazen tadı o kadar kötü oluyor ki
Bu kötü , ben kötü
İyiler ?
Çemberden gideli çok oldu
Haydi genç adam ! sen de kalk artık
Malum saat geç oldu..."