Gideceksen Sessiz Git Şiiri - Mecit Aktürk

Yokluğun câna cefâ, sevdan bir ömre bedel
Fîrâkın kollarına atıp gitme...Olmaz mı...
Yeter ki yanımda ol, vız gelir bana ecel
Kızıp tozu dumana katıp gitme olmaz mı...

Katran karası düştü gecemin siyahına
Döktüğüm yaşlar şahit gözlerimin âhına
Gülümse, güneş doğsun, gönlümün sabahına!
Bir daha kaşlarını, çatıp gitme...Olmaz mı...

Değeri kalmasa da, solsa da nazarında
Mâziye yer arama anılar mezarında
Miâdı doldu deyip, eskici pazarında
Aşkımızı bir pula, satıp gitme...Olmaz mı...

Payıma hep gam düştü aşkın terazisinden
Gem vurmak mümkün değil; çıkmış şirâzesinden.
Sevdandır akıp giden gönlümün gözesinden
Aşıma zakkum-zehir, katıp gitme...Olmaz mı...

Tebessüm ettiğinde, her an bin güne eşken
Sevdalı bakışların zemheride güneşken
Gözlerim henüz daha, kurumamışken, yaşken
Hayâlimi tüketip, yitip gitme...Olmaz mı...

Bırak yansın, sönmesin, umudumun çırası!
Sürsün mahşere kadar bu aşkın hatırası
Birgün vazgeçip benden; deyip "tam da sırası"
Karanlık dehlizlere, itip gitme...Olmaz mı...

Gideceksen sessiz git! Vedâlar yıkar beni
Pişman olsan da dönme, kalbinden çıkar beni
Razıyım, öldür beni, toprağa da kar beni
Siteminle sîneme, batıp gitme...Olmaz mı?