Gideceğini Bilseydim Anne Şiiri - Cevahi ...

Gideceğini bilseydim, gitmezdim yanı başından
Sırtından vurulmakmış Nisan'ın diger adı
Korkuları büyüttüm,
Yokluğunu alıp her gece oyun oynadım.
Dayanamadım, her seferinde yarıda bıraktım.
Sen uyurken nefes alışlarını saydım
Bir iki üç yaşıyorsun! çok şükür hayattasın anne
Bir avuç yüreğimle yatıyorum yatağıma,
tek başına alışmışım, tek başına yaşamaya.
Uykuda seyrediyorum seni,
yüzünde resmediyorum seni.
Kokularını duyuyorum yaptığın kızartmaların,
sobanın sıcaklığı ruhumu ısıtıyor,
çay kokusu dolar odama,
her yer sımsıcak güneş odanın tavanında asılı.
Ayakların çıplak yine, kızıyorum.
'' üşüteceksin giy n'olur ayaklarını'' diye
Bebek gibi sevip okşamak istiyorum yanaklarını,
yapamıyorum, utanıyorum.
Ellerine bakıyorum.
Yılların çilesi mekan kurmuş tırnaklarına.
Yüzünü seyrediyorum, gülüşünü, bakışını ezberliyorum her seferinde.
Saçlarını tarıyorum, tel tel tıpkı benim gibi
okşayarak örüyorum saç örgünü.
Gitmeseydin diyorum ve ben gitmeseydim işe güce
Götürmeseydi o münibüs beni senden almasaydı.
Bekleseydi ölüm bir kenarda,
daha hayallerim vardı anne.
Her seferinde kapıyı açtığımda o korkunç yalnızlık çıkıyor karşıma.
Işıkları yakıyorum, sonra yüreğim başlıyor yanmaya,
bir senin yokluğuna
dayanamıyorum, gücüme gidiyor yokluk anne.
Benim için övgüler duyduğunda şiir gibi anlatırdın,
gözlerin ışıl ışıl olurdu.
mutluluk otururdu koynunda.
Keşke hiç gitmseydim o gün,
Keşke öldüğünde bir bulut alsaydı beni.. sarsaydı göğün yüzüne.
,
Kanın can damarlarımda hala,
Evreni alıyorum ondan nasıl sarılıyorum bir bilsen varlığına.
Bir ucumda sessiz yatıyorsun,
yüreğimi yarıp giriyor acılar,
Bir ucumda yavrum avutuyor gelincik tarlalrında.
Bu kara Kış çık gel,
yağmurlar yağmasın artık ellerime,
anlatacaklarım birikti.
Bir minder sererim sevdiğin yere bagdaş kurup ağlarız,
Şakarımla güldürürm seni, gülüşünü özledim ben anne...