İnsan kayıtsız olabilir, bu içinin ne kadar da sahipsiz
ne kadar çok muhtaç olduğunu gösterir sevgiye.
Bu üzülmek için hiç aranmayan bahanelerin
gelip şu ciğere yaslanması;
sahiden acımasıdır yüreğin.
Bu dava gerçekten hiç zamansız
rötarı olmayan bir direnişin kurşuna verilmesidir.
Vaz-dır, geç-tir;
yana yana,
candan içeri bir mahpus!
Bir İdamdır, bir Sanık!
Kararı çoktan okunmuş
Beratı olmayan bir ölümlünün ''kalemdir yüreğinde kırdığı.''
Yoktur o,
arama! Bırak kendi haline.
Yapraktır bir rüzgar bulmuş, bir hevese yenik
olanı bırak, değmez ki.
O gerçekten bırakılmalı...
Sen böyle kal iyice, nar ol!
Sen huş'tan biçilen cop'a gelesin,
kurşun bulasın! Ah bela! Belam!
Hani şimdi gerek varken, neden yoksun?
''Hani buradadır da belki yoktur dedim kendime.''
Hani kırıp döker, kanatır da çekip gider!
O her hain sessizliğine,
gelişine gidişine içim kurulu bir tuzak, bir kapan.
Aklım ceset, dilim kesik! Küfrüm var;
yedisine, yetmişine! ..
Ah.. yüreğim, insan kayıtsız olabilir.
Sen sus... Başımızı alıp ''gidelim'' artık ''biz'' sessizce.
Kayıt Tarihi : 15.10.2014 22:15:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!