Yüzyıl yaşayacağım bu dünyada bir iz bile bırakmadan, çekip gideceğim fani dünyada dikili bir ağaç bırakmadan, ardıma bile bakmadan.
Bir gün göçeceğim bu alemden gözlerimide kapatmadan, gideceğim son nefesimi bırakmadan.
Can emanet doyasıya yaşadım etmedim ona ihanet, dostlara kucak açtım yüreğimde her zaman vardı dolu dolu merhamet. Bir asır yaşamak istediğim bu dünyada vakti gelince diyeceğim bütün dostlara elveda.
Şu fani dünyada ne kavga bitecek ne de kargaşa. Daha ne sevdalar yaşanacak bu topraklarda. Ne Mecnunlar kavuşamayacak Leylalarına, ne Şirinler uğrayacak hayal kırıklığına, ne gençler kafasını gömecek kumlara, ne kazmalar sallanacak sert kayalara, ne Ferhatlar yazacak adını dağlara, bütün bunlar yaşanacak bir sevda uğruna.
Vakti gelince gideceğim geride kalan dostlarıma diyeceğim
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
Sevgili dost.Dizelerini okuyunca yaşama isyan etmişsin gibi bir hisse kapıldım.hepimiz zaman zaman isyan ederiz aslında bir şeylere.Ama unutma ki,yaşamın daha güzel olması için sizin gibi dostlara,duygulu yüreklere,üretken insanlara gereksinim var.Sevdaları yaşanır hale getirelim hep birlikte.Kaleminiz dert görmesin
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta