Gideceğim Şiiri - Yusuf Mirza Topraktesti

topraksız bir mevsimden gelmişti
nil’in büyüsüydü gözleri
sürecek bir sızı gibi böyle ansızın
ıssızlığım
sevgilim
avuca sığmayan bir dolunaydı

yol ayrımında iki kişiydik
uykularımız bölük pörçük dağılmış
mutluluktan yıldızlara yaslanıp
çekiliyorduk birbirimize
yağmurdan ıslanıyordu hafif dalgalı saçları

kılıcını savurmadan önce
Hüzn’ün ayak izlerine basarak yürüdüm
O’ndan başkasına
Aşktan başkasına
diz çökmemiştim henüz
oysa
gözlerime inanmak yetecekti
ve o akşamın karanlığına dalmak

eğer uzak bir secde yerinde
bir adam ağlamasa
kuru yapraklardan her fotoğrafta
gözleri kovalamasa,
kahır yüklü bulutları
ceviz ağaçları ile
bitirdiği yerden başlamasa,
gülüşünü
eğilişini bunca özlemesem,
o en yorgun gecelerde uyuyup uyanmasam
özlemek istemeyeceğim,
özlediğime inanmak istemeyeceğim

ama gitti ki, bilemez
o, gözleri ve elleri
gitti artık bilemez
dokunsa kan damlayacak

yeniden gelirse ellerime
. / tut ellerimi ki yorgunluktan arınayım /
ağrılarımı susturursa
. / tut ki ümidime sarılayım /
hiç yaşanmamış yanımı gösterirse
. / ipek bir şal gibi /
sevdanın bilge sınırlarında
. / hafif ve sıcak /
kanmayacağım
. / gecen olacağım /
ve hatta inanmayacağım
. / aşkım /

ey sağırların ve körlerin sokakaları
ve ey yüreksizlerin dağları
depremlerle sarsılın
en ölünüz kaldırsın yüreklerinizi
kaldırıp vursun
çünkü ben gideceğim
sebepler yakıştırıp ölmeye
ve yağmurdan bir güneşi alıp omuzlarıma
en kutsal toprakta öleceğim