Gidebilmek Şiiri - Orhan Kutlu

Bir gün bir şeyler ters gitmeye başlar
En sevdiklerin bile yabancı olurlar sana
Sanki bir kabusun içinde gibisindir
Uyanmak ister uyanamazsın.
Gittikçe batarsın
Karanlılarına yokluğun.

Kısa da olsa uyandığın anlarda
Güneşi görürsün bir an
Tutunacak bir dal ararsın hayata
Yalvarırsın aşklar için
Elinde sadece zavallılığın kalır
Anlayamazlar sebep aradığını yaşamaya.

Oysa doğamızda var hayata tutunmak
ne kadar veda etmeyi istesek bile.
Acılar dikildiğinde kalbimin üzerine
Bir evhama kapılmak en büyük nedeni
Yaşamak istememin
Belki bir şeyler düzelir diye.

Kimleri kaybetmedik ki neleri
Çıkarmadık ellerimizden
Bazen faili meçhullere yazıldık
Bazen üç beş eşkiyaya.
Burnumuzun ucunu göremedik
Başımızda dikilirken ejderha.

Aslında çoğumuzun hedefi
Sorunsuz geçirmekti bütün ayı.
Ayağımızı yorganına göre uzatıp
Faturaları ödedikten sonra
Akşamları bir tas çorbaydı
Hep birlikte sofraya oturabildiğimiz.

Öyle karışık ki ruhum
Öyle yüce olmasına rağmen.
İçime bir başka ben dolmuş
Bir çift başka ayak vermişler bedenime
Akıl aciz kalp üzgün
Sadece hep ıslanmakta gözlerimiz.

Karanlık gittikçe kaplıyor dünyamı
Kayboluyorum tutundğum herşeyden
Kaçmak saklanmak istiyorum kendimden
Kimsenin bilmediği bir yerlerde
Bilsemki kendim gelmeyecek
Çoktan giderdim belkide.

Ama benden kurtulmamın imkanı yok
Ya da her şeyi düşünen bu zavallı beynin
Tahakkümünde yaşamak bir ızdırap
Üstelik aşka aşık bir kalp
Ne ben dünyaya ne de dünya bana
Yanlışlığı bir çözebilseydim.

Hiç bir şeyi düşünmeden
Sadece
Alıp başımı ya da bırakıp
gidebilseydim.