Gid(emey) en Şiiri - Ahmet Murat Yücel

GİD(EMEY) EN
Bülbüller kanat vurur,dermâna güle gider
Güller meftûn olur, müjdeye gülşene gider.

Irmaklar çağlayuben akar,deryaya gider,
Deryada son bulur ayrılık,sevdaya gider.

Geceye düşman gündüz,yine geceye gider
Geceyle sönmeyen ışık,hep fecire gider.

Mekke’de bunalan Nebi,Medine’ye gider
Medine rahmettir,ondan kaçan neye gider?

Eller semadadır, dudaklar duaya gider
Dua yardım,duada ümit Mevla’ya gider.

Ölüm adildir,sonu mutlak vuslata gider.
Vuslatta hesabın veremeyen,nâra gider.

Ya ben, ya ben nere gideyim,yok ki hiç yerim
Yalnız bir kişi varsa dünyada, o da benim.
(1998)