Gibiyim Şiiri - Sermet Apaydın

GİBİYİM

Gülmedi ki hiç yüzüm, hep ocak karası
Bayram,düğün neyime, sızlar gönül yarası
Umutlarla uzandım, el hep boşta kaldı
Doluya yakalanan ,garipler gibiyim

Neler neler umdum, tükendi amacım
Hazana yakalanmış, ulu bir ağacım
Sararmış yapraklarım , savrulur uçarım
Nefes alırım ama , ölüler gibiyim

Apaydın çok çaresiz, yanar da kavrulur
Acılar ocağında, kül olur savrulur
Şifalı el dokunsa, belki can bulur
Umuduna sarılmış, sarmaşık gibiyim.

SERMET APAYDIN