Gibiyim Şiiri - Sevva Öztapacı

Vurgun yemiş balık gibiyim
Nerdeyim napıyorum bilmiyorum
Her şey okyanuslar kadar uzak bana
Sabahlara kadar seni bağırıyorum

Hırçın bir deniz gibiyim
Neye sinirliyim bilmiyorum
Kıyameti koparasım var ama
Sesimi çıkartamıyorum

Küçük bir kız çocuğu gibiyim
Etraf karanlık, neden bilmiyorum
Çığlık çığlığa bağırasım var ama
Avazım çıktığı kadar susuyorum

Yaşlı bir çam ağacı gibiyim
Yapayalnızım, kimim var bilmiyorum
Sıkılmışım kara kışlarda üşümekten ama
Sadece kendi gölgeme sığınıyorum

Soluksuz esen bir rüzgar gibiyim
Sinirliyim, neden bilmiyorum
Yerle bir edesim var koca dünyayı ama
Küçük bir dalı bile kıpırdatamıyorum

Balonu elinden kaçıvermiş bir çocuk gibiyim
Küçük şeylere kocaman üzülüyorum
Pek de yoruluyorum ama
Nedense yorgunluktan pek yorulmuyorum

Gözyaşlarını biriktirmiş bir bulut gibiyim
Neye bu kadar ağlıyorum bilmiyorum
Sorsan dünyanın en mutlu insanıyım ama
Artık üzüntülerimi içime sığdıramıyorum