Gibiydin... Şiiri - Haccac Şahab

Allah'ın en büyük lütfuydun, var olmaktın,
Satır başlarındaki büyük harftin sen.
Görülebilecek en güzel rüyaydın, kusursuz...
öyle iyi, anlamsızlık içinde en büyük anlam.
Bir ayyaşın kadehinde son yudum şarap gibi,
Biten, istenen ve özlenen.
Ölüm gibiydin birazda,
Onca günahı sırtlanmışçasına boynuna,
Ama hala affedilmek ümitli bir ölüm.
Yağmur altında ıslanan hayallerimin anneleri
Gibiydin; sabırlı, dinç.
Yüzün, seyyar satıcılarınkine benzerdi.
Simitlerinin hepsini satmış satıcılar...
Babasının bisiklet aldığı çocuk gibiydin.
Annesinin terlik fırlatmadığı evlattın.
Yarın bakışlı ihtiyarların hüznüydün.

Hiç yalan söylemedin, hiç saklanmadın.
İlkbahar sabahı kadar saf, buğulu...
Sen, hep sendin.