Gibisin Şiiri - Coşkun Koçhan

Nasıl söyleyeyim bilemiyorum.
Serimi koyduğum vatan gibisin.
Ne etsem içimden silemiyorum.
Gönlümde, Sevdam da yatan gibisin.

Sabahın erinde, gece sesin de,
Ömrüm de yeni bir gün hevesinde.
Akşamın vaktinde her keresinde,
İçimi ısıtıp, batan gibisin.

Aşığın içinde hasret yarası.
Bir tatlı dil ile şifa sarası.
Göğsümde iki kürek arası,
İsmin ritmi ile çarpan gibisin.

Netsin bu sevda çökmüş serine.
Gül yüzün gün gibi gözüm ferine.
Daim pazarlarda köle yerine,
Üç beş akçe ile satan gibisin.

İşte ben buyum kendi halimce.
Ömür vefa ermez, sanma salimce.
Bilmem ne hikmetse bazen zalimce,
Bakışın kalbime çatan gibisin.

Sende görüyorum canı cananı.
Bir nefes sıhhati damarda kanı.
Hasretin ruhuma çökme zamanı,
Hayat sevincimi katan gibisin.

Gülüşün gönlümü dolduran güldür,
Sesinse hoş sedâ dili bülbüldür.
İster bağrına bas istersen öldür.
Ruhum tende hapis tutan gibisin.

Yüreğim incitir, edası nazı.
Yokluğu dermansız bir acı sızı.
Misali şekil ile Zühre yıldızı,
Bir görünüp, bir de yiten gibisin.

Hasretle çektiğim ahû zârımda,
Sensiz geceleri bi hû zarımda,
Yaz bahar ayında gülü zarımda,
Sevgiyle sulanıp biten gibisin.

Gamzeni gizleyen bir tül misali.
Nazlı ve edâlı, al gül misali.
Sevda türkülerin bülbül misali,
İçimde şakıyıp öten gibisin.

Sevdam geçilemez coşkun bir derya.
Kimi zaman, özlem ekili rüya.
Yalan sözler ile sevmişsin güya,
En son nefesimde yeten gibisin.

YUSUFOĞLU der ki yare ermeden.
Gül cemalin son bir kere görmeden.
Tende mahpus canı Hakk'a vermeden,
Pişmanlık duyup ta yeten gibisin.