Gibisin Şiiri - Mutlu Alkan

Cemre gibisin mevsimime usul usul düşen
Kardelenimsin, açtığında dalında üşüyen
Seninle çöller bile seraplarla şenlenirken
Sensizken daha bir masumlaşıyor gülşen

Kar tanesi gibisin her hâlin ayrı bir güzel
Aşkın başlangıcı ebeddir ve sonuysa ezel
Seninle bir ağaç gölgesi bile mükemmel
Sensizken ormanlar bile olmaz ki güzel

Yağmur damlası gibisin masum ve saf
Taş misali yüreklere bile düşerken insaf
Seninle kıraçlar dönerken bağa, bahçeye
Sensizken yanar da küle döner her taraf

Dolunay gibisin güneşten nur yansıtan
Ateş gibi zemheride kalan ruhları ısıtan
Seninle gümüş gibiyim ışıl ışıl parlayan
Sensizken unutulan, umutları paslanan

Bakış gibisin gözlerden gönüllere akan
Çıraya çevirip de âşığı kıvılcımla yakan
Seninle olmak ve olabilmektir imtihan
Sensizken sessizleşir yüreğime mekân

Nefes gibisin vazgeçilmezim, mecburum
Gül güzelim, gülistandan süzülen nurum
Seninle çıkmaz dehlizlerden yol bulurum
Sensizken avucumun içinde kaybolurum

Zindan gibisin müebbet verilmiş aşkıma
Düştüm, çöle düşüyormuş gibi yâr aşkına
Seninle ıssız yerlerde bile yalnız değilim
Sensizken kalabalıkta kaldım tek başına

Ölüm gibisin sende gerçekten de gerçek
Kaçınılmaz son dünya fani ecelin gelecek
Seninle bile ölümsüzlük mümkün değil ki
Sensizken de olsa vadeli hayat bitecek