Piyonların, atların, kalelerin ardından
Vezirini kaybetmiş şâh-ı meydan gibisin
Ensenden tutularak kovulmuşsun yurdundan
Volkanından fırlamış tozla duman gibisin
Hakk’a şükür etmeyip kibirlenmeler ile
Şu üç günlük dünyayı cehennem ettin bile
Oysa bülbül misâli konmak var iken güle
Dikenlerin içinde hâli yaman gibisin
Bunca zaman boyunca böbürlendin de durdun
Yalnızlık sarayında temelsiz yuva kurdun
Belli ki kendini sen on ikilerden vurdun
Kimsenin duymadığı ah-ı figan gibisin
Bu hayatın yükünü bomboş bir çuval sandın
Boşuna gün geçirip geçen günlere yandın
Yürek yangınlarında boş vaatlere kandın
Gönle sözü geçmeyen eski fermân gibisin
24/01/2011 Ankara
İbrahim KuzuKayıt Tarihi : 26.1.2011 21:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
"Şah-ı meydan" tabiriyle satranç tahtasındaki Şah kastedilmiştir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!