Gibisin Şiiri - Umut Yalım

Ellerin karanfillerdeki kir
Kendine intiharlanır yüreğin
Kim ellerine bıçağını giyinir
Birden tüm yaşamınla ölürsün
Yaran üç yerinden yaralı ısırılmış
Karanfiller tüm gülleriyle öldü
Gül gırevleri karanfil ocağında
Kırmızılığı önümde bir barikat
Ölürsün birden 3. tekil
Karanfillerdeki kir ellerin
Karanfillerle aldatılmış güller gibisin

*

Gece yazısı okunmaz güneş gözlüğüyle
Miyopsun bilirim gözlerin bunlarla 40 derece
Sonra üşürsün kentlerden bir bir düşersin
Üşenirsin ölmeye ama alışırsın bir vakit
Ve İstanbul karnından emzirir
Gülleşti birden üç leşi
Belki de hepsinden gül leşti
Yaranın ağzından damlayacak İstanbul
Tutuyor kendini bir inatla Haliç
Üç kere ölmeden sevemezsin
Sevmeyi sensiz bilemezsin hiç
İstanbul' la aldatılmış iller gibisin

*

En köşelere kısa sevdalar yerleştirdin
Ayrılıkları erken telaştırdın
dudakların belirsiz yara izi
Sızı yeşil kefil acı çekeceğine
Kendine ayrılan bir ayrılık
Düşündüğümden daha aydınlık
Kül yüzüyor avuçlarında
Belli çokça içmişin uzun
Buzun kendini yalım sanması kadar
Kendine seven bir sevda
Düşünmediğimden daha karanlık
Hepimiz sevdik seni bu sevda hepimizin
Ama sen sevdaların ablası üzüldün
Süzüldün ama belli nedenin
Verda' yla aldatılmış kadınlar gibisin