Gibi...Gibi... Şiiri - Süleyman Köse

Eylül geldi sevdiğim bak
Her yanda ayrılık şarkısı söyler gibi
Ayrılıyor daldan sararan yaprak
Terk ediyor sevdiğini sen gibi,sen gibi

İstanbulu almış bir garip hüzün
Sevdan girmiş yüreğime hançer gibi
Gece gündüz hayalimde hep senin yüzün
Gözyaşlarım durmaz akar sel gibi,sel gibi

Tek dostum olmuş cigaram dudaklarımda
Dumanını çekerim içime sevdan gibi
Islak dudaklarını öptüğüm çınaraltıda
Şimdi sensiz oda yalnız ben gibi,ben gibi

Bir sen vardın birde ben bu hülyada
Ayrılık uzaktı bize ecel gibi
Bu can senle var demiştin bu dünyada
Çekip gittin ansızın bak el gibi,el gibi

Mecnun çekmemiştir inan böyle elem
Can yüzüne hasret çölde su gibi
Sanmaki yaşanmaz dünyada cehennem
Aşk ateşi yürekte hep har gibi,har gibi

Sevdam yüreğinde ne çabuk söndü
Gözün gözümde tüter buhur gibi
Ömrümün baharı şimdi hazana döndü
Sayende sararıp soldum gül gibi,gül gibi

İsyanıma şahittir istanbul sokakları
Her adımda gözyaşlarım yağmur gibi
Sevdama şahittir sonbahar yaprakları
Senle olan gecelerim dün gibi,dün gibi

Yaşamak sebepsiz yoksan yanımda
Varlığın sanki ab-ı hayat gibi
Yokluğun azrail gibi yanı başımda
Bekliyor son nefesi ecel gibi,ecel gibi

Yokluğuna isyandır her sözüm her şiirim
Mısralarım kadere sitem gibi ah gibi
Bu dünyada bundan öte yoktur yerim
Kara toprak gayrı bana dön der gibi,der gibi