Gibidir Sensizlik Ama Ne Gibidir...

Gibidir Sensizlik ama ne gibidir adını koyamadım.
İsmin gibidir bendeki yerin.
Zühre fidan gibidir,
Ekşi bir kalp ağrısı tadında,
Mecnuna dönmek gibidir.

Gizemlere sarıp sarmalar ruhum,tenim,her yerim.
İşlek bir cadde gibi bu aralar, kalbim ve yüreğim.
Zifiri karanlıklara atlayıp sensizliğe sarılmalı mı?
Emsali görülmeyen bir haykırışla yalvarmalı mı?
Mevlam, ya ne yapmalı?

Gibidir Sensizlik ama ne gibidir adını koyamadım.
İsmin gibidir bendeki yerin.
Zikretmek zor yokluğunun anlamanı bilirim.
Eser şimdi, yanar şimdi sağım solum,
Mızraklar saplanır, oluk oluk kanar şimdi içim dışım.

Gösterip gösterip o narin yüzünü kaçıpta,
İsyanlara getirt beni, çılgına çevir, delirt beni.
Zafer naraları at. Yok sayıp kendime dövdürt beni,
Ellerimle saçımı başımı yoldurt,
Mecnun gömleğinin içine at beni.

Gibidir Sensizlik ama ne gibidir adını koyamadım.
İsmin gibidir bendeki yerin.
Zahmetler içerisinde katlansamda artık yokluğuna.
Es geç beni, ez geç beni.
Mümkünatı yok unutamam, meliha suretini.

Göremeyeceğimi bilsemde,
İştahla seviyorum işte.
Zikrediyorum anılarımın üzerinde,
Eşkalin sol gözümün önünde,
Malesef diğeride ağlıyor işte.