Gibi Yaşamak Şiiri - Ömür Keskin

Yalnız bir kentin son tenhalığında,
Batan güneşi seyretmek gibi,
Ya da bir yol üstü lokantasında,
Geçen arabaların farlarını izlemek gibi,
Veya bir gece yolculuğunda,
Derin bir uyku kokan otobüsün camından,
Dağlara serpilmiş hayatları düşlemek gibi,
Belki de bir akşamüstü tenha bir mezarlığa
Hüzünlü bir ziyaret yapıp,
Gömdüğün anılarına son bir kez daha ağlamak gibi,
Kalabalık bir lunapark şamatasında
Çocuksu bir heyecana kapılmak gibi,
Cesaret edip de yapamadıklarını
İki duble rakı sayesinde yapmak gibi,
Yıllar önce yazdığın bir şiiri,
Yıllar sonra ağlayarak okumak gibi,
Hayat hem ağlayasıya gülmek,
Hem de ölümüne yaşamak gibi…