bir çocuk, yeni gün gözlerindeki masumiyet gibi
savrulup giden yetim ve öksüz ömürler gibi
kendi yatağını arayan boz bulanık bir nehir gibi
yuvasız kalan kanadı kırık yavru kuşlar gibi
fırtına da savrulan mendireği kırık bir yelkenli gibi
kendinde kendini arayan ayakları sürten biri gibi
taşkın bendini aşan toprağın bağrını yaran seller gibi
geçip giden yoksun ağrısından ağrılar büyüten yıllar gibi
bakma yabancı gözlerle,söyleme yalancı sözlerle seviyorum der gibi
Vedat Koparan 09.11.2005
Vedat KoparanKayıt Tarihi : 4.12.2005 21:59:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Vedat Koparan](https://www.antoloji.com/i/siir/2005/12/04/gibi-57.jpg)
Nurdan Ünsal
TÜM YORUMLAR (1)