Baharla beraber kaynıyor kanı,
Yeni filizlenen taze dal gibi!
Şenlenir bahçesi, yeşil her yanı,
Yanakları yayla görmüş, al gibi!
İncitmek istemez hiçbir gönülü,
Rengârenk açıyor bağında gülü,
Onun için şakrak öter bülbülü,
Sesi kulağımda inan bal gibi!
Parlıyor sırmadan saçları tel tel,
Sevmeye kıyamaz uzanıp her el,
Savurup şekiller oluşturur yel,
Saçına örttüğü ipek şal gibi!
Hayat akıp gider engeli yoktur,
Bazen aç geziyor, bazen de toktur,
Yayından atılmış sanki bir oktur,
Sakince götüren küçük sal gibi!
Dertli, size arz ediyor halini,
Felek acımadı büktü belini,
Sonunda sevdiği tuttu elini,
Başına gelen en güzel hâl gibi!
ERDEMLİ-03 Nisan 2016 Pazartesi
Kayıt Tarihi : 6.4.2017 22:18:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Baharla birlikte canlanan doğayı, insanı ve çevremizi kaleme almaya çalıştım.
![Cafer Aksay](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/04/06/gibi-326.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!