Gibi Şiiri - Ayşegül Doğrucan

Dertli gibi gülümseyişler,
İmişçesine düşünceler
Adına hayat dediler…

Mazi içinde bir yerlerde gizlenirken,
Muhafaza edilse mi, bilememek gibi..
Aşka inat edip, maşuklaşırken,
Aşkı tanımlasan mı bilememek gibi..

Her nefeste yalnızlıktan dert yanarken,
Kalabalıkları görmezden gelmek gibi..
Uzaklara her seferde valizini toplarken,
Valizini dolduramayacağını bilmek gibi..

Dertli gibi gülümseyişler,
İmişçesine düşünceler,
Adına emin dediler…

Âşık Yunus olup kendini bilmek isterken,
Var mısın bilememek gibi..
Mevlana gibi sevmek isterken,
Hakikati öğrenip, sevememek gibi..

Yollar inançla başlar diye anlatırken,
Yolların kapalı olduğunu görmek gibi..
İnananlarla bir olup yol açmak isterken,
Müminler mümin mi emin olamamak gibi..

İmişçesine gülümseyişler,
Dertli gibi düşünceler,
Adına ilim dediler…

Dünyayı görüp, haritasını çizerken,
Orada kendi yönünü görememek gibi..
Âdemin cümle derdine çare ararken,
Kendi derdini bahta sunmak gibi..

Hikmeti fezada seyrederken,
Topraktaki seni kabullenmemek gibi..
Âlimlerin yurdunda gezinirken,
Yurtsuzluğundan kahrolmak gibi..