...Gibi... Şiiri - Zeynep Ergün

Pandomim bir aşk’ın haykırmak isteyen iki karakteriydik senle ben..
Bölünerek çoğalan bir yalnızlığın ağır çekimde ölümüydü bu..

Korkarak sarılıyordun bedenime,
Tensel bir eksen kaymasının etkisiyle yok olacağındandı belki de günün birinde..

Herkesi öldürdüğümüz bir gezegende attığımız imdat çığlıkları gibiydik senle ben..
Tanrı bile duymuyor artık bizi..

Senin bildiğin her şeyi, benim unutma mecburiyetim gibi..
Üzerimize atılan bir el bombası sanki..
Ölmek istedikçe hani,
Daha çok yaşamak gibi..

Göğsümde açtığın delikten ruhumu çekip almalısın şimdi..
Kan emer gibi,
Akıtır gibi zehiri..

Yalnızlığın başka panzehiri yoktu çünkü sevgili..

‘’Üzeri gazete kağıtlarıyla örtülü iki ceset gibi.. senle ben..
Kendi kanına susamış bir aşk’ın en masum katilleri ‘’