hiç alışılmadık günlerin birinde
gayet sakin
ve bir o kadarada hayattan bi haber
olacakları bir nehir bellemiş, koyvermiş vücudunu hırçın akan ırmağa.
o gün
bu alışılmışlığa,
bu gayet monotonlaşmışlığa son verme.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta