Gibi Şiiri - Alaaddin Emre

yüzünü gördüm beyaz
gülüşün dalgalar karışımı
çıplak omuzların akarsu
çizmekte çekmedim zorluk
çünkü beyaz hepsi
kaçacak yerin yoktu ki
sesinle yüzün bütünleşti
düşlerin de iyiydi doğrusu

unutmak gibi yıkıntıları
kırık bardaklardan vazgeçmek gibi
alışkanlıklar edinmeliydin oysa

kaçmalara telaşlı bahaneler
inanmak gibi gitmelere
yadsımak gibi yaşananı
düşündüğüne esrik yabancı

galiba vaktin yoktu
çok sıcaktı hava
sen değildin artık sen
herkes gibi

şimdi
geceler ütüsüz bir pantolon
sokaktaki kahkahalar karanfil
uykusu var güzeller güzelinin
unutulmuş yeminleri

senin
bu sevda meselen
ezilmiş incir gibi
bulutlarsa bir beyaz bir mavi
kuşku inancı zorluyor
yarım kalmışlıkla
bu çok hazin
yadsımanın bencilliği

gibi
beklerken bir im
iklimlerden boşluk
dönüşü zor yoldayken
gibi bir yaz gecesi