Ey fâni sevgili!
Mecnûn misâliyim ıssız çöllerde,
Leylâ'm savurursun beni yel gibi;
Ağladıkça kaldım sanki göllerde,
Göz yaşlarım sürür beni sel gibi..
Yıllar geçse de ilk gün gibi yeni,
Nasıl unuturum bilmem ki seni?
Düşürdün dillerden dillere beni,
Herkes kınar oldu beni del' gibi..
Yâr gönül kapımı koşulsuz açtım,
Sende toplanan Aşk sırrını saçtım,
Sen olayım diye kendimden kaçtım,
Görüp saklanırsın beni el gibi..
Adem'in dar kabı damlanla doldu,
Mecâzi Aşkın Hakk Aşkına yoldu,
Elest Meclisi'nin bestesi boldu,
Konuşturup durdun beni tel gibi...
Kayıt Tarihi : 2.5.2016 21:42:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Adem Kaçar](https://www.antoloji.com/i/siir/2016/05/02/gibi-1.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!