Sakindi ama ne iş yaptığını bilmiyordu
babasının
Kaç yaşında ölmüştü
O da aynı işi seçmişti
Bilmeden
Kaderiydi belki, belki kaderde de hata vardı
Uzun günlerde çalıştı o kadar yıl
Hep kış mevsimi vardı
Hiç yaz gelmedi
Arasından baktı hep hayatın dallarının
Doğuştan kör olsa da
Eski zamandan kalma bunlar derdi hep annesi gösterirken
pazar malı bardak takımını
Belli ki o da kandırıyordu kendini
Hepsi sakindi
Kendi kendine sakız çiğner duvarlara bakardı
Uyur uyanır duvarlara bakardı.
Eğlenirdi aklınca o da isterdi oysa
Yalnız olmamayı
Takıntılı bunlar diye söylenirdi
Ama asıl takıntı ta kendisiydi
Tüm herkes ona takıntılıydı.
Kayıt Tarihi : 26.9.2008 23:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!