Ellerimde yaralar
Tenim dökülüyor tek tek
Yüzüm bakılmayacak halde
Nerde o eski saçlarım
Döküldüler tel tel
Yürüyecek durumum bile yok
Enerjim olsa bile
Ayaklarım izin vermiyor artık
Sanmayın ki yetmiş yaşındayım
Gencecik yaşımda bir çınarım
Bu coğrafyanın emeği büyük
Yirmi beşinde ölür de
Yine yirmi beşinde gömülür
Bu toprağın gençleri
Daha erken yaşta gömüldü kimileri
Tıpkı benim gibi
Her yerimden hastalık akıyor
Kan niyetine
Düzelir miyiz bir gün
Kardan daha beyaz günlerde
Güneşten daha sıcak
Daha aydınlık günlerde
Yoksa yirmi yaşında gömüleceğimiz günlerde mi
Ama biz ölmüşüz çoktan
Cenazemizi yıkayacak insan yok
Ne yazık ki insan yok
İnsanlık yok
Irmağının akışında
Boğulmuş bir ülke
Tek kalan varlığımız
İşte bu garip ülke
Kayıt Tarihi : 7.9.2021 23:29:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İşte bu garip ülke
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!