Gezip Durdum, Boşuna… Şiiri - Mehmet Macit

Sen bir sultan ben garip, kalbime adın yazdım.
Aşkınla sarhoş olup, deli divane gezdim.
Henüz kışa varmadan, kuruyan yeşil sazdım.
Aşımı meyle çaldım, sızıp durdum boşuna.

Sen karşımda bir duvar, ben dinmeyen bir rüzgâr,
Sustukça dudakların sarar derinden efkâr.
Kalbim kan ağlarken etse de dilim inkâr,
Ayazlara dost kaldım, esip durdum boşuna.

Yâre ulaşmak için aldım elime kalem,
Döktüm nice dilleri gelmez oldu bir selam.
Kavuşamazsam sana haram olsun bu âlem.
Nice hayale daldım, yazıp durdum boşuna.

Nazlı bir çiçek idin ben uçuşan bir böcek,
Nice oyunlar yaptım karşında oldum köçek.
Yaktı beni bir sözün kalbime vurdun bıçak.
Dersimi kötü aldım, kızıp durdum boşuna.

Sen bir deniz ben ırmak, yoluna ömür verdim.
Bazen bulanık aktım, bazen donmuş bir kardım.
Nice engeller aşıp umutla sana vardım.
Coşku dolu bir seldim, azıp durdum boşuna.

Serap mıydın, gerçek mi? Zehir tadında baldın.
Ne uzaklara attın, ne kucağına aldın.
Aşkınla mecnun edip, Macit’i derde saldın.
Sevgi dolu bir yeldim, gezip durdum boşuna.

Mehmet Macit
10.03.2013
Samsun