Gezintiler I I Şiiri - Zeynep Beşen

- kabını değiştirmeden bilemezsin.
- neyi?
- ne hâl bir kapta olduğunu.
- insan nasıl değiştirir ki kabini ?
-benim bildiğim iki yol var.
- nedir?
- biri ölüm gibi bir hale girmek ve oralı olup seyretmek. Diğeri ise terk ediş bir nevi soyunma adından ,soyundan ,dilinden ,dininden, bir nevi kabugunu çıkarıp bir yere koyup ,on adım oradan uzaklaşıp izlemek..
- insan kendine bir başkasının gözünden bakar gibi baka bilir mi ?
- denemeden bilemeyiz bunu .
-neyi?
- Terk etmeden kendini, değer veriyorum dediği her şeyi .
- Ben bırakınca onlar da bıraksa, bırakmazlar ki.
-mesela ilk bırakacağımız şey bahane ola bilir .
-boyle şeyler neden ve nereden geliyor aklina, anlamıyorum seni biraz .
- insan anlaşılmak için midir? Bak bir tane daha bulduk .
- ne bulduk yine ?
-terk edeceğimiz bir şey,anlamak .
- sana böyle şeyleri düşündüren şey ne ..nasil düşünüyorsun bunları?
- geçen yolda yürürken ve izlerken göğü, taşı toprağı ve insanı kaldırımları ,çöpleri, otleri ,ağacları , dedim işte kendi kendime hangi yaratılan nereden bilecek 'ne için yaratildigini var oluş amacını..
- işte biliyorlar ya öğretmen, anne, baba, hakim bakkal ,sanatçı ,hirsiz ,katil ,doktor ,polis mühendis, kardeş ,abla olduğunu.
- bunlar kabuk mu yoksa etiket mi ,çoğuda yaban durmamak için kendini red eder.
- Peki değer mi ?
- herkesin dini kendinedir hayatı ve sonucu hakkin da ,yanlış veya doğrunun olmadığı yerler var ..

-yanlış ya da doğuların olmadığı yerler var dedin doğru okuyorum değil mi seni ?

-evet doğru okuyorsun beni .

- bu nasıl ola bilir ?
-
- Ne nasıl ola bilir ?
-anladin işte yanlış ve dogurnun olmadığı yer .

-düşün bakalım yanlış ve doğrular kimin için var ?
-kimin ?
- düşün.