Gezinti.. Şiiri - Osman Kılıç

Saat yirmi iki on
Körfez...esintide düşüncelerim
Çiçek bilirdim akşamsefasını,değil
Işık ışık açmış baharda kordon
Kapatmışım gözlerimi parlaklığından,görmelisiniz
Saat yirmi iki on...

Saat yirmi iki yirmi dört
Yirmi beş,yirmi altı,yirmi yedi,yirmi...
Sekiz olmuş çimlerde gençler,biliyorum
Gürültüde saklıyor ayrılığı şu evli çift
Biliyorum kimin ne konuştuğunu
Ne çaldığını kemancının ne kötü ne cızırtı
Kimin ne öpüştüğünü
Ne düşündüğünü biliyorum herkesin
Gözlerini açanlar var,çözülüyor bir sekiz
Yürüyüp gidiyor on bir gibi o flört
Öyle soğuk oluyor öyle sevimsiz
Saat yirmi iki otuzdört...

Zaman durdu o geçerken
Kalp durdu nefes durdu
Bir felç durumuydu belirişi köşeden
Bakışı öyle keskindi
Gülüşü öyle çocuk
Yürüyüşü öyle sert
Salındı kalçasında kordonun debdebesi
Bir pembe bir lacivert..
Çekip içine kattı beni bir girdabın nefesi
Bilmem kaçıp nerelere gitmeli
Saat yirmi iki elli..
O direndi ben direndim
Ayaklarım direndi ikimize
Çırpındıkça seyrine düştüm temelli
Saat yirmi iki elli...

Sa-at yir-mi i-ki el-li
Sa-at yir-mi i-ki el-li
Bir öylesi bir böylesi
Çalkalanıyor hislerim
Bu kadının arkasına düşeli
Tökez tökez yürüyorum
Yine görmeye gözlerini
Yüreğimdeki kıvılcım ruhumdaki deprem
Yanağımın alından belli
Saat yirmi iki elli...

Yummamalıydım hiç gözümü
Birden kayboldu gitti
Bahar yeli gibi sarhoş
İçime doldu gitti...

Kaç vakit kaybolacağım buralarda
Alımını nerelerden soracağım çalımını
Nasıl bulacağım o güzeli
Saat yirmi iki elli
Saat yirmi iki elli...

05.05