Gezi'ye Güzelleme Şiiri - Ramazan Öncel

Antakya
defne kokulu gençlerimizin diyarı
dinci Fasit gericiliğin zindana çevirdiği kentim,
Asi’nin suladığı
yiğit çocukların kenti
dinlerin kavimlerin ortak yaşamı ördüğü kentim
antik cağdan günümüze medeniyetler beşiği Antakya’m
üc yiğit evladını verdi toprağa
üç kızıl fidan
üç bilenmiş insan.
Ölüm kahpece vurdu
sinsice vurdu
ahlaksızca vurdu
puştu vuran
puştu vurduran
kahpelik iktidar olmuş
ölüm kusuyordu sokaklarda,
karanlık en iğrenç kuytulukta
en nemli gri ve ışıksızdı,
içinde kokan pisliğiydi dışarıya kusan,
karanlığa karsı isyandı Ahmet,
karanlığa karsı sıkılı yumruktu Abdullah
ve
karanlığa karsı başkaldırıydı Ali İsmail
kahpeliğin karşısında onurluca duran.
Antakya’m defne kokulu kentim
yiğit evlatlarına ağlıyor simdi
bu kahpeliğe
bu zulme
bu puştluğa karşı
nasıl isyan olup ayağa kalkmaz insan
31 Mayıs’ta başlayan doğa sevgisiydi
Haziranlara tasan
Etmem oldu
bayrak bayrak sokaklarda
Mehmet oldu
doldu alanlara
Medeni oldu
silah kusanlara karşı
ayağa kalktı insan
Eylül hüznü çöktü yüreklere
yine yarınlara yürüyen
bir yanım düştü toprağa
kara mı kara
kirli mi kirli
hain mi hain
orta cağ kılığında bir iktidar
gazıyla
tomasıyla
polisiyle
akrebiyle
çullandı aydınlığımızın üzerine
başındaki diktatörüyle
yalanıyla
şantajıyla
kiniyle
kışkırtmasıyla
karabasan gibi çöktü ülkemin üstüne
pis bir iktidar hırsıydı
pis bir ego tatmini
çirkinliğin doruk yaptığı
oysa
Defne kokuluydu gençlerimiz
karanfilliydi ellerimiz
Ağacımıza dokunma diyorlardı
parkımıza dokunma
yaşamımıza bizim yasam
yaşamımıza dokunma diyordu
kalem tutan eller
mezhebimden sana ne diyordu
gül yüzlü defne kokan gençler
kimliğimiz bizim
sevdamız bizim
kadınız
erkeğiz
eşitçe yasam bizim
sana ne yaşamımızdan
ele ele tutuşan biziz
kızlı erkekli
öpüşen biz
kan kusan değil
sevgi kuşan diyen biziz
dinimden sana ne
ırkımdan sana ne
ben kardeşliğin adiyim
ben gökkuşağı renkleri gibi çeşitliyim
farklılıklarımızla
renklerimizle
varım diyordu gençlerimiz
karanlık
bir zalimin elinde araba oldu
sürdü Mehmet’in üzerine
karanlık
bir pustun elinde silah oldu
vurdu Ethem’in yüreğine
karanlık
bir hainin
elinde
pusu oldu
kurdu tezgahini
polis oldu
esnaf oldu
sopa cop oldu
vurdu Ali İsmail’in beynine
karanlık
sinsiydi
karanlık
bir egemenin kiniydi
karanlık
bir diktanın destanıydı
mermi oldu
karakol önlerinde vurdu medeniyi
karanlık
azgındı
karanlık puştu puşt
karanlığın yüzü yoktu
pis bir eldi
çekti tetiği
gaz fişeği oldu
vurdu Ahmet’i
aslında karanlık korkuydu
korktukça korkan bir şizofrenik tutkuydu
ışığın düşmanıydı
sevginin aşkın düşmanı
özgürlüğün düşmanıydı
karanlık
barışın
kardeşliğin düşmanıydı
karanlık
emeğin düşmanıydı
eşitliğin düşmanı
karanlık
aydınlığın düşmanıydı
yani geleceğimiz
yarınlarımızın düşmanı
oysa
yarınlar gençliğindi
gençlik yarınlar
her yer taksim her yer direnişti
her yer ODTÜ oldu
her yer Ankara
her yer Antakya
her yer Eskişehir Adana...
her yer Türkiye oldu
her yer isyan
yarınları vurmadan
egemenliğimi koruyamam diyordu
diktatör kılığında bir insan!
10.09. 013